ارزیابی الگوی پراکنش پایه‌های خشکیده بلوط ایرانی (Quercus brantii Lindl.) در جنگل‌های منطقه تل‌گاه یاسوج

در پژوهش پیش‌رو یک توده جنگلی به وسعت حدود 25 هکتار در منطقه تل‌گاه در نزدیکی شهر یاسوج برای ارزیابی الگوی پراکنش مکانی درختان خشکیده بلوط ایرانی (Quercus brantii Lindl) بررسی شد. برای جمع‌آوری اطلاعات کمی و کیفی، از روش‌های قطعه‌نمونه با مساحت ثابت و روش نمونه‌برداری خوشه‌ای انطباقی استفاده شد. مشخصات کمی کلیه درختان بلوط خشکیده موجود در منطقه مورد مطالعه با استفاده از 65 قطعه‌نمونه 10 آری به‌همراه مشخصات سایر درختان سالم موجود در قطعات نمونه، آماربرداری شد، به‌نحوی‌که هر درخت خشکیده احتمالی در هر قطعه‌نمونه، خود مرکز قطعه‌نمونه دیگری بود. علاوه‌بر مختصات جغرافیایی درختان خشکیده، قطر برابر سینه، ارتفاع کل و قطر تاج درختان در هر قطعه‌نمونه اندازه‌گیری شد. برای کمی کردن الگوی پراکنش درختان خشکیده از شاخص‌های جانسون- زیمر، ابرهارت و پیلو که براساس فاصله نقطه نمونه‌برداری تا فرد (درخت) استوار هستند و از شاخص‌های نسبت واریانس به میانگین، موری‌سیتا و استانداردشده موری‌سیتا که برمبنای به‌کارگیری قطعات نمونه هستند، استفاده شد. تمام شاخص‌های مربوط به قطعه‌نمونه، الگوی کپه‌ای را برای درختان خشکیده نشان دادند. از میان شاخص‌های فاصله‌ای، شاخص جانسون- زیمر و ابرهارت الگوی کپه‌ای و شاخص پیلو الگوی یکنواخت را نشان دادند.